30 اردیبهشت 1403

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • امروزه بسیاری از افراد، از لایه‌های مختلف جامعه، احساس عزّت‌، شخصیّت‌ و کرامت نمی‌کنند و خود را سربار جامعه می‌دانند زیرا آن‌طور که شایسته و لایق آنان است نتوانسته یا نگذاشته‌اند زندگی کنند‌. این حسِ خطرناک اگرچه بر زبان آورده نشود اما در درون روزبه‌روز آن‌ها را دچار ناامیدی، سرگشتگی، انزوا و افسردگی یا پرخاشگری و انتقامجوئی و خشونت می‌کند‌. 

    وجود چنین حسی، در درون افراد جامعه، نشانه‌ی فقر و بیماری آن جامعه است‌‌؛ که قطعاً عواملی همچون خود افراد جامعه، صاحبان زر و زور

  • نزدیک به دو سه هفته‌ای است که از مناظره جناب دکتر سروش و مهندس عبدالعلی بازرگان که از شبکه فارسی بی‌بی‌سی پخش شد می‌گذرد. صرف نظر از قوت و ضعف استدلال هر کدام، آنچه قابل توجه و مهمّ  بود پیامد آن در بین علاقه‌مندان به آن حوزه بود. 

    حقیقت امر آن است که اگر مناظره‌ها به موقع و در جای خود باشد باید آنها را به فال نیک گرفت و آنها را علامت آزاد اندیشی دانست. زیرا نباید نظر و اندیشه از طرف هر کس که باشد در ذهن و قلب محصور بماند بلکه باید مسیر آن را آزاد گذاشت تا با آرامش و اطمینان خاطر مورد تحلیل و نقد بررسی و استفاده قرار بگیرد

  • فهم قرآن، به منظور پذیرش و اجرای آن در میدان زندگی فردی و اجتماعی، از اهداف مهم قرآن است. البته هر فهمی لزوماً پذیرش به دنبال ندارد بلکه گاهی پیامدش گریز از آن (کتمان ما انزل الله: ۱۵۹ و ۱۷۴ بقره) و گاهی ستیز (دشمنی: ۱۸ و ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ و ۲۲ و ۲۳ و ۲۴ و ۲۵ مدثر) با آن است. آنچه که معقول به نظر می‌رسد تا فهمی از آن صورت نگیرد خواه از جهت دوست باشد یا دشمن، نمی‌تواند موضع گیری هدفمندی به دنبال داشته باشد. 

  •  موضوع ظلم و ستم اگر چه ممکن است در بین آفریده‌های دیگر به وقوع بپیوندد اما موضوعیت آن در بین انسان‌ها بیشتر است. زیرا اگر تمام درندگان روی زمین را به جان خودشان یا به جان انسان‌های بی‌گناه و بی‌دفاع بیندازند هرگز جنایاتی مثل جنایات هیروشیما، ناکازاکی، بوسنی هرزگوین، سردشت و حلبچه که به دست «انسان» آفریده شده است نمی‌آفرینند.

  • آنچه از آیات قرآن به طور صریح و ضمنی بر می‌آید فلسفه تمام عبادت‌ها رسیدن به تقوای الهی است؛ زیرا خداوند متعال در آیه‌ی۲۱ سوره‌ی بقره می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» بنابراین از طریق مقام و منزلت عبودیت و بندگی خدا می‌توان به مقام تقوای الهی رسید وکسی راه دیگری جز این راه در پیش گیرد اگر چه ادعای تقوا کند هرگز نمی‌تواند به تقوا برسد. 

  • کسانی که در مسیر دعوت و اصلاح و خیرخواهی و خیراندیشی برای بشریت در هر زمان و مکانی قرار گرفته‌اند، بدانند به شرط اینکه خود را مجهز به اسباب نصر و پیروزی از جمله «صبر و استقامت» بکنند، هرچند زمان طول بکشد موفق و به نتیجه خواهند رسید و نباید اذیت و آزار‌ها که موضوع پیوسته و طبیعی در مسیر زندگی است اراده‌ی آنان را سست و ضعیف کند و یا از مسیر باز بدارد. 

  • در بُعد دنیوی، پیشگیری از آتش‌سوزی، امری معقول و مشروع است و در این راستا رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی، هرکدام به نوبه‌ی خود، از اسبابی که منجر به آتش‌سوزی می‌شوند پرده برداشته و تبلیغات چنان مؤثر بوده که می‌توان گفت پیشگیری از آتش‌سوزی به یک فرهنگ عمومی درآمده و کمترین کسی پیدا می‌شود که از عواقب وخیم آن بی‌خبر باشد